Rozdział V - Opowieść pani Róży

Powoli pani Róża zaczęła opowiadać o swoim życiu. Była córką drwala z puszczy. w domu było ich czworo. Była zdolna więc się uczyła. Kiedy skończyła studia poszła do pracy. Tam poznała męża, wyszła za mąż i z tego związku urodziła się pani Zosia. Niestety mąż po kilku latach odszedł do innej. Pani Róża została z małą Zosią sama. Nie oszczędzało jej życie a i Zosia nie była łatwym dzieckiem. Kiedy dorastała zaczęły się kłopoty. Dziewczynka wpadła w złe towarzystwo, zaczęły się wagary, ucieczki z domu, a i przyszła niechciana ciąża. Zosia w wieku siedemnastu lat urodziła Dominikę. Ojciec dziecka, nieodpowiedzialny człowiek, nie potrafił utrzymać się z żadnej pracy, kradł, popijał, miał problemy z prawem. W końcu pani Róża wyrzuciła go z domu. Pani Zosia nigdy tego matce nie wybaczyła. Dowiedziałam się też, że pani Róża ma chore serce i chciałaby odpocząć. Poznała jakiegoś starszego pana i chciała by się z nim zaprzyjaźnić, ale pani Zosia jest temu przeciwna. Teraz jeszcze ten wypadek, który spowodował jej zięć. Mało tego, nie ma on prawa jazdy a i samochód nie był jego. Od wielu lat zięć pani Róży żył na jej koszt, teraz przyjdzie jej jeszcze zapłacić za cudzy samochód.

- Ja już tak nie chcę żyć, chcę mieć przyjaciela i spokój - mówiła. - Nie obchodzi mnie ani Zosia ani jej problemy. Odejdę choć szkoda mi Dominiki. Najwyższy czas aby moja córka zaczęła żyć na własny rachunek i pilnowała swojej rodziny. Zostawię im dom i niech sobie radzą. Ja zniknę z ich życia na dłuższy czas. Może jak zostaną sami to sobie wszystko poukładają i wreszcie będzie im dobrze. 

Na tym pani Róża skończyła swą opowieść. Widać było, że bardzo zmęczona. Zaproponowałam aby się położyła u mnie. Nie lubię wtrącać się w cudze sprawy, ale muszę coś z tym zrobić. Mam nadzieję, że coś wymyślę.

C.D.N